توی این دور و زمونه یه دونه اش هم زیاده! یکیش چه گلی به سر آدم میزنه که تو دیگه چند تا میخوای!!!!

آخه وقتی جنست جوره دیگه می خوای چی کار کنی؟

مگه کارخونه ی جوجه کشی هستی خواهر! قدر خودتو بدون!

خرج و مخارج اینقدر زیاده که آدم از پسِ یکیش هم نمی تونه بر بیاد! نمی دونم چه فکری کردید!

توی این سن، بارداری برات عین زهر می مونه، خر نشی ها! خیلی برات خطرناکه!

و...

بچه ی سومش هست و راهیِ بیمارستان شده است؛ در این مدت با انواع متلک ها و احساس دلسوزی های بیش از حدی که هیچ ربطی به طرف مقابل ندارد ، رو به رو شده است. در این میان هم هستند عده ای که نظریه های پزشکان محترم این مرز و بوم و آن مرز و بوم را رد می کنند و خودشان افاضه ی فیض می کنند که نه، دیگر برای سن تو خطرناک است که بچه بیاوری و انواع تهدیدات را -همراه با مثالهایی- می کنند که به اضطراب های مادر می افزایند.

ادعاهامان طبق طبق روی زمین میریزد و برای باکلاس جلوه دادنمان حتی حاضر نیستیم به همسایه امان سلام کنیم، ولی هنوز عادت های بدی همچون سرک کشیدن در زندگیِ اطرافیان، از سرمان نیفتاده است.

یکی نیست بگوید که هر کسی برای زندگی اش برنامه ریزیِ خود را دارد، از جمله اینکه چند تا بچه داشته باشد و به چه سبکی آنها را بزرگ کند و چه محله ای زندگی کند و خعلی خعلی برنامه ریزی های دیگری که لازم به گفتن نیست. یاد بگیریم که به زندگی های دیگران کاری نداشته باشیم و اگر خیلی دوستدار طرف مقابل هستیم کمک حالش باشیم، نه اینکه به حالت نمک روی زخم پاشانه زخم های نداشته اش را هم تبدیل به زخم کنیم و به سوزشش بیفزاییم.

حالا که کلاهمان را قاضی می کنیم، می بینیم که مشکل تک فرزندی و اینکه والدین راضی نمی شوند به داشتن چند فرزند، در بیشتر موارد، نه مشکل اقتصادی است و نه مشکل تربیتی.

مشکلات اقتصادی در بیشتر موارد با کم کردن خودخواهی ها و جلوگیری از اسراف ها و در اوج آن اعتماد به احادیث و روایاتی که سفارش شده هر بچه روزی اش را با خودش میآورد⁽¹⁾، حل خواهد شد، حتی در این دور و زمانه و با این همه گرانی و تورم.

مشکلات تربیتی هم که بحمدالله حتی از همان روانشناسانی که کم و بیش می شنویم ازشان افاضه هایی که نباید شنید، همان ها هم اذعان دارند که تربیت تک فرزندی سخت تر از چند فرزندی است.

در واقع مشکل از همین حرف های مردم و تن دادن به این حرف هاست. -ناخودآگاه آدم به یاد مرحوم ملانصرالدین می افتد که چه زجری کشید از دست این مردم!-

در واقع اگر به فطرت خودمان نگاه کنیم – البته از نوع منصفانه و بدون دخل و تصرف – می بینیم که تعداد فرزند بالا نه تنها برایمان زجرآور نیست بلکه عین خواست قلبیِ ماست. اینکه دختر پسرهایی داشته باشیم و با نیت خیر بزرگشان کنیم و برای تربیتشان استعانت به دین داشته باشیم و توکل به خودش کنیم و تا حدی که در توان است مسایل تربیتی را بیاموزیم و به کار بگیریم ، ولی در مواردی که دست خودمان نیست به وعده هایی که در قرآن آمده اعتماد کنیم و بسپاریمش به خودش⁽²⁾ ، خیلی به آدم روحیه و امید به آینده میدهد.

چه خوب است که یاد بگیریم نگفتن ها و نشنیدن ها را، برای رسیدن به هدف، و رساندن به هدف . نیستی که بخاطر رضایت دیگران نیست شود و هستی که به علت خواست مردم هست شود، پشیمانی در پی دارد. فرهنگ سازی کنیم، یاد بگیریم و یاد بدهیم تا نفرماییم آنچه را که نباید بفرماییم.

و در آخر مزیّن می کنیم این مقاله را به فرموده ی امام صادق علیه السلام از قول رسول خدا صلی الله علیه و آله که فرمود: «اکثرو الولد، أکاثر بکم الأمم غداً» فرزندان خود را زیاد کنید تا فردا به واسطه (کثرت) شما بر دیگر امم افتخار نمایم.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1) آیه 6 سوره هود: «و ما من دابّه فی الارض الّا علی الله رزقها» هیچ جنبنده آی در زمین نیست، مگر اینکه روزی او به عهده خداوند است . آیه 151 سوره انعام:«و لا تقتلوا اولادکم من املاق، نحن نرزقکم و ایّاهم» و فرزندانتان را از ترس تنگدستی نکشید ما به شما و آن ها روزی می رسانیم.

2) در آیات 10 ، 11 ، 12 سوره نوح به شش نعمت که در اثر استغفار به دست می آید اشاره شده است که یکی از آنها معنوی است و آن بخشودگی گناهان است و پنج نعمت مادی شامل ریزش باران مفید،فزونی اموال، فزونی فرزندان( سرمایه انسانی)،باغ های پر برکت و نهرهای آب جاری که نعمت باران در آیه 52 سوره هود اشاره شده است.

?و ان استغفروا ربکم ثم توبوا الیه یمتعکم متاعا حسنا…? (سوره هود،آیه 3)

و از پروردگارتان طلب مغفرت کنید و به سوی او بازگردید تا شما را به بهره ای نیکو تا مدتی معین(که عمر دارید) کامیاب کند…

?لو لا تستغفرون الله لعلکم ترحمون?(سوره نمل، آیه 46)

چرا از پیشگاه خدا تقاضای آمرزش گناهان خویش نمی کنید تا مشمول رحمت او واقع شوید؟